Ağustos 2010 YAŞ toplantısı beklendiğinden daha sıkıntılı bir şekilde geçti. Hem şekil hem de süre açısından alışık olunanın dışına çıkılmış olması bunun en belirgin göstergesi olarak değerlendirilebilir. Yargıda devam eden soruşturmalar nedeniyle hükümetin koyduğu rezervlerde sebat etmesi, Askerin de bu yürütülen soruşturmaları yersiz (silahlı kuvvetlere karşı yapılmış bir operasyon olarak) görmesi nedeniyle ciddi görüş ayrılıklarının çıkması sadece toplantıda değil genel manada ülkede sıkıntı oluşturdu. Hatta bir nevi 12 Eylül referandumu öncesi erken final olarak değerlendirilebilecek bir hal aldı.
Komuta kademelerinin şekillendiği YAŞ toplantısının kurumsal sahibi TSK’nin mevcut halini algı ve imaj açısından değerlendirdiğimizde, Her çatışmadan sonra (geçen yılki Dağlıca baskınından bu yana hemen hemen hepsinde) çatışma bölgesindeki askerlerin ve özelliklede komuta heyetinin gerekli tedbirleri almadıkları, ciddi davranmadıkları, donanımsız oldukları, gerçekleri halktan sakladıkları bir şekilde kamuoyuna haberlerle aktarıldı. Bazen ses kayıtları bazen görüntüler bazen de olay yerinde bulunan görevlilerin ifadelerinden faydalanılarak bu yapıldı. Hatta öyle bir noktaya gidildi ki PKK’lı teröristlerin ifadeleri bile bu maksatla kullanıldı. Bütün bunlar yapılırken kullanılan dil, özenle komuta kademesini eksiklerle ön plana çıkarttı ve bütün bu sıkıntıların temelinde komuta anlayışının ve kademesinin olduğunu gösterdi. Netice olarak geçen iki yıllık süre zarfında Tarih boyunca halkın en güvenilir kurum olarak algıladığı TSK ciddi bir itibar erozyonuna uğradı.
Örneğin: Fotoğrafla (İsrail’de ağlama duvarının dibinde başında kippa ile dua ederken) genelkurmay başkanlığına gelen ve Fotoğrafla (Oğlu PKK’lı sanıkla samimi bir şekilde görüntülenen) İlker BAĞBUĞ milletin en nefret ettiği olguyla ( İsrail ve PKK) yan yana düşerek Cumhuriyet tarihinin zayıf gelen ve daha da zayıf giden Genelkurmay Başkanı olarak hatırlanacak. Son iki yıldır TSK’yı birçok açıdan zayıf düşüren olay ve spekülasyonun önüne geçememiş bir Genelkurmay başkanının görevinin son döneminde hanesine yazılan bu olumsuz notları telafi etmek maksadıyla keskin tavırlar ortaya koymasına pek şaşırmamak gerekiyor. Bu çekişmenin diğer bir nedeni de TSK’ya karşı son yıllarda yürütülen kampanyanın müsebbibinin askerlerce hükümet olarak görülmesidir. Asker burada derinlemesine bir takım analiz ve çalışma yapmak yerine sıradan insanların yaptığı gibi sloganik söylem ve bunun getirdiği duruşu sergileyerek bir nevi rejim düşmanı gibi algıladığını suçlamak kolaycılığına kaçmaktadır. Aslına bakacak olursanız hükümetin (ve tabi Akparti’nin) TSK’nin mahrem bilgilerine sahip olacak, derleyecek analiz edip bunu organize bir çerçevede kullanacak ne altyapısı nede kadrosu mevcut değildir. Hükümet ancak kıyısından köşesinden seçmene selam tarzında bazı siyasi devşirmeler yapmaktadır. Bunun kendi dışında geliştiğini söylemenin zafiyet görüntüsü oluşturacağı endişesiyle de ne TSK ile ortak tavır koyabiliyor ne de kendisini savunabiliyor.
Kısacası Asker son yıllarda kendisine karşı yürütülen kampanyaların bir nevi rövanşını almak arzusuyla hareket ederken hükümet de mecburi kılındığı misyona devam etmek zorunluluğundan sıyrılamadığından bu ciddi sıkıntılar yaşanmaktadır. Bu yaşananların toplum içinde marjinal olarak nitelendirilebilecek demokrasi ve ordu düşmanları dışında toplumun genelini rahatsız ettiğini söylemek yanlış olmayacaktır. Daha önemlisi Türk devlet geleneğinde önemli bir yer tutan TSK’nın geri çekildiği-boş bıraktığı alanların ne şekilde ve kimlerce doldurulacağıdır. İnsan sormadan edemiyor, bu sıkıntılı dönemle beraber BAYDEMİR’in ikinci bir bayrak istemesi, BDP’lilerin koro halinde özerklik söylemlerinde bulunmaları ve SAKIK’ın Gn.Kurmay Başkanının da, Başbakanın da güvende olamayacakları tehdidi arasında sadece bir rastlantısallık mı söz konusudur.
Serdar Yasin
– Haber Lotus –
HLotus