Yunan şair Konstantinos Kavafis İskenderiye’de doğdu [1863-1933]. 1850’de Mısır’a yerleşen İstanbul-Yeniköy kökenli Pedros Kavafis ile Harikleya Fotiyadi’nin çocuklarının dokuzuncusu idi.
Yedi yaşına geldiğinde babasını kaybetti. İki yıl sonra ailecek Birleşik Krallık’a gitti. Eğitimini orada alan şair, babadan kalan şirketin batmasıyla 1880’de İskenderiye’ye geri döndü. Kavafis, 1882-1885 yılları arasında İstanbul’da yaşadı. Helen ve Bizans tarihini inceledi, Demotiki halk diliyle tanıştı.
İlk şiirleri 1903’te Yunanistan’da yayımlandı. Ardından bir yıl geçti, on dört şiirlik ilk kitabını çıkardı. 1910’da birinci kitabına on iki şiir ekleyerek yeni baskısı ile yayımladı. Şiirlerini dergilerde yayımlayan Kavafis’in yüz elli dört şiiri vardır ve toplu olarak 1935’te yayımlandı ancak tüm şiirleri 1963’te gün yüzüne çıktı. Kırk yaşından sonra en önemli şiirlerini yayımladığı için kendisini yaşlılığın şairi olarak nitelendirmiştir.
Kavafis, şiirlerini yazarken tarih alanındna çok faydalanmıştır. Asıl ilgi alanı olarak Bizans, Helenistik Dönemdir. Onun için Bizans, bir kahramanlar çağı değil; uydu krallıklar, karmakarışık olaylar, nedensiz gibi görülen savaşlar, politik dalgalar, tutkulu kıskanç sanatçılar yurdudur ve Helenistik Dönem onun için bunları ifade eder.
İskenderiye’ye döndükten sonra Su İşleri Bakanlığı’nda uzun yıllar kâtiplik yaptı, İskenderiye Borsası’nda simsar olarak çalıştı. Ömrünün son yıllarında gırtlak kanserine yakalandı ve Kavafis 29 Nisan 1933’te İskenderiye’de yalnız bir hayat içinde öldü.
Merve Yezda Bingöl
HLotus
