1952’de, Beckett en ünlü oyununu yazmaktadır. Tam o sırada Amerikalı besteci John Cage’in yalnızca dört dakika otuz üç saniyelik sessizlikten oluşan ünlü eseri “4.33”ü ortaya koymasıyla müzikte Beckett tarzı aynı çıkmaza girilmiş oldu. Sanat bu bakımdan bir bütün ve bu iki unsur bu bütünü gösteren en güzel iki parça.
Gelelim yapıta:
Partisyon, icracılara üç bölüm boyunca enstrümanlarını çalmamalarını söyleyerek esere başlar. Sırasıyla 30 saniye, 2 dakika 23 saniye ve bir dakika 40 saniye süren üç bölüme ayrılmıştır ancak Cage daha sonra bölümlerin sürelerinin müzisyen tarafından belirlenebileceğini belirtmiştir. Başlıktan da anlaşılacağı üzere beste, dört dakika 33 saniye sürer ve bir sessizlik dönemi ile işaretlenir fakat ortam sesleri performansa katkıda bulunur.
“4’33” 1947-48 yıllarında, Cage piyano döngüsü Sonatas and Interludes üzerinde çalışırken meydana getirildi. Daha önceki birçok müzik parçası büyük ölçüde sessizlikten oluşuyordu ve sessizlik, Sonatlar ve Interludes da dâhil olmak üzere önceki çalışmalarında önemli bir rol oynadı.
1940’ların sonlarında Zen Budizmi üzerine şans müziği cenahında yaptığı çalışmalar, sessizliğin kişinin çevresi ve ruhu üzerine düşünme fırsatı sağlamadaki değerini kabul etmesine yol açtı. Çağdaş sanattaki son gelişmeler de Cage’in Rauschenberg’in Beyaz Resim’inin ilk kez sergilenmesinden sonra giderek imkânsız olarak algılamaya başladığı sessizlik anlayışını güçlendirdi.
https://en.wikipedia.org/wiki/4%E2%80%B233%E2%80%B3
Çeviren: Merve Yezda Bingöl
HLotus
