İdam edildi insanlık…
Yana kaymış gözlerimizle birbirimizi seyrediyoruz ipte…
Nuri PAKDİL
Açılan elden ziyade uzanan elin saflığıdır beni diri tutan..
Şimdi Kara Kıta’nın orta yerinden, sahra büyüklüğünde bakan bir çift göz ve yaşamı en az bin yıl öncesine taşıyan şartlar, bütün ruhumu silbaştan devşirmekte..
Perde arkasından dünyaya şahit olan insanlığın vicdanlarında TIK yok. Kerpiçten evlerin ne tavanı var ne de tabanı.. Ekin büyürse ekmek, yağmur yağarsa su var, hepsi bu..
Burası Nijer.. Dünyanın en yoksul ülkesi.. Paraya hayatlarında hiç dokunmamış insanların vatanı.. “Yok” kelimesinin anlam bulduğu ve insanlarının yokluğa şükrettiği ülke.. Halen çocukların kaçırılıp satıldığı sahra.. Doktorluğu öğrenmek isteyen genç batılıların insanları kobay olarak kullanıp, katarakt tedavisi diye Afrikalıların gözlerini kör ettiği kuyu..
Burası Senegal.. Sadece Afrika’nın Paris’i.. Gore Adasından yükselen çığlıkların memleketi.. Baobab ağaçlarının içine insanların defnedildiği çöl..
Burası Kamerun.. Gökten yağan rahmetin, yerden biten çiçeğin adresi.. Palmiye Ormanlarının gölgesindeki Pigmelerin cenneti.. Her türlü hastalığın kol gezdiği, hamile kadınların ıssız arazide tek başına doğurduğu ülke..
Burası Tanzanya.. Küçük odacıklara tıkılan onlarca insanın, günlerce ölümü beklediği ve ölmeyenlerin güçlü diye, gemilerde kürek mahkumu yapıldığı ülke..
Burası Mali.. Çocukların iki bidon çamurlu su için günde on iki saat yürüdüğü çöl.. Katarakt hastalarının ekin zamanı parmaklarını biçtikleri sahra..
Burası Kenya.. Ülkemin gözünü açtınız ya, o bana yeter diyen ihtiyar adamın ülkesi..
Burası Nijer.. Altı yaşında gönüllü doktorların açtığı gözleriyle annesini ilk kez gören kız çocuğunun ülkesi..
Burası Somali.. Kum fırtınaları sonucu insanların kulaklarına giren kumların taşlaştığı, küçük yaşlarda olan çocukların kulaklarından çeşit çeşit böceğin çıktığı coğrafya.. Sebepli yere insanlar öldürüldüğünde teselli olunan yer..
Ne oldu ey Dünya!
Neden yine kulakların tıkalı?
Ve siz ey vicdan sahibi insanlar!
Siz bu satırları dinlerken, ben iki küçük kardeşi seyrediyorum şimdi..
Yer: Kimbilir neresi.. Bir yetimhane sokağı..
İki kardeş oynuyor burada.. Birinin adı Adem diğeri Havva..
İki kelebek uçuyor cami yolunda.. Ezan sesine karışan iki temiz kelebek..
Biri siyah diğeri esmer.. Biri gülerken, ağlıyor diğeri..
Adem’in ömrü bir, Havva’nın iki gün..
Üç günlük dünyadan sadece bir eksik yani..
Fani Dünyanın, doyumsuz insanları, ellerinde bir elma ile çocukların etrafında pervane.. Allamışlar pullamışlar elmayı.. Bir çubuğa takıp şerbetle sıvamışlar.. “Alın Çocuklar!” diyor gaddar bir ses.. Yiyin bu elmayı.. Bu elma cennetin ta kendi..
Adem uzatıyor elini lakin ömür işte.. Elmayı yemeye yetmiyor nefesi.. Tam yere düşecekken elma, Havva uzanıyor elmaya.. Sonra ne oluyorsa işte o anda oluyor.. Havva’nın gözleri yerde yatan kardeşine kayıyor.. Ve Havva da düşüyor yere.. Ve elma şekeri de düşüyor yere..
Elimden bir şey gelmiyor.. Seyrediyorum çaresizlik içinde.. Yetimhaneden bir öğretmen geliyor ve fısıldıyor kulağıma: İki kardeş de hasta.. İkisi de “AIDS”..
Ve ekliyor umarsızca: “Kelebeklerin ömrü kısa olurmuş, o nedenle sakın üzülmeyin” diyerek..
Elma şekerini şimdi karıncalar yiyor..
Elma şekerini karıncalar yiyor..
Ve
Dünya gözümde karıncalanıyor..
Ve
Katil katil büyüyor DÜNYA
Vesselam
Ceyhun Emre Teoman
– Haber Lotus –
Not: Ceyhun Emre Teoman’ın konuk olduğu “Türkiye’den Doktor Geldi” ile ilgili kısım Videonun “24:30″dan sonraki bölümüdür. Video ilerleme aparatını video ilerleme çubuğu üzerinde sürükleyerek istediğiniz yerden videoyu izlemeye başlayabilirsiniz.
HLotus
