Ana Sayfa > Köşe Yazıları > Karanlık Geceden Bugünlere

Karanlık Geceden Bugünlere

Bir gece alıp götürdü benden sevdiğimi ve bir gece yıktı beynimde yıllardır büyüttüğüm felsefemi.

Ben ta ki o geceye kadar en az on, belki de 15 yılı hesap eden ve bununla ilgili hiçbir aksilik çıkmayacağına inanan, bununla ilgili her ayrıntıyı düşünen bir felsefeye sahiptim. Bu planlarıma hiçbir şeyin engel olamayacağına inanan bir insandım. Hani teşbihte hata olmazsa “Küçük dağları ben yarattım.” edasında sürdürüyordum. Henüz 3 yaşında olmayan çocuğun liseyi veya üniversiteyi nerede okuyacağını bile belirlemiştim.

Ama o kara geceye kadar.

İnsanın hayatının en büyük acısını yaşayan o güne kadar.

Akşam gözünün önünde olan hayattaki ilk mücevherini kaybettiğin o güne kadar. Hani başına gelen kötü bir olayın vahametini anlatmak için “evlat acısı” benzetmesinin gerçeğinin başına geldiği o güne kadar.

Evet bir baba olarak benim baba olmamı sağlayan ilk çocuğumu kaybettiğim o karanlık gece bahsettiğim. Tam bir yıl iki ay 10 gün önce yaşadım bu acıyı. Öyle bir acı ki hiç kapanmayan, her fırsatta aklına gelen, kapanmayan bir yara adeta. Eğer Allah’a inanmasaydım, ne halde olurdum, ahîrete ve orada kavuşmaya inanmasaydım halim nice olurdu bilmiyorum. Beni tek hayatta tutan Yüce Yaratıcı’ya olan sevgim ve inancım.

Ama bir öz eleştiri yapmamada sebep oldu bu olay. Şunu anladım ki, ben eksik imana sahipmişim. Ölümün varlığını unutarak aslında kendimi ve yaratıcıyı unutmuşum. Sanki hiç ölmeyeceğimi zannetmişim.

Bir diğer açıdan bakarsak günü yaşamamış, geleceği düşünmekten zamanımı boşa harcamışım. İşte o geceden sonra kendimi hesaba çektim ve bazı sonuçlar çıkardım kendimce.

Öncelikle artık düşünmüyorum o kadar ne olacak halimiz diye.

İkinci olarak sevdiklerimle her anı güzel geçirebilmek için elimden geleni yapıyorum gayretle.

Artık bırakın on, on beş sene sonrayı hafta sonu bile ne yapacağımı planlamamaya çalışıyorum artık.

Ha tabiî ki kendim, sorumluluğum altındaki insanlar ve içinde yaşadığım ülkem için hayallerim var; ama hayallerimin olmasın bu gün için bir şeyleri yapmama engel değil. Hem şuna inanmak gerekiyor ki, insanın bir cüzî iradesi varsa, birde bunun üstünde her şeyi kuşatan Yaratıcı’nın bir küllî iradesi var. İşin özü buna inanmakla bitiyor aslında.

Hani bir söz var:

Geçmiş geçmişte kalmıştır, gelecek henüz gelmemiştir, O zaman insan hayatı bir gündür, o da bugündür.

Çok fazla özel olduysa affola.

 

İsmail BAYBARS

-Haber  Lotus –

 

HLotus

One thought on “Karanlık Geceden Bugünlere

  1. hayatımızda sevdiklerimiz saydıklarımız insanlar bir bir eksiliyor zamanla.ama diyoruz ya hayat devam ediyor. çünkü sorumluluğumuz sadece bir tane değil. geride kalan ve seni seven ailen, arkadaşların ve çevren var. seni ilmine muhtaç olan binlerce öğrencin var. aksi durumda her sevdiğimiz arkasında bizimde ölmemiz gerekmez miydi? o varlıklar içimizden bir parçayı alıp götürüyor. içimiz acıyor.canımız yanıyor ama hayat devam ediyor. hayata kendimiz için olmasa bile yakınlarımız için iyimser gözle bakmaya çalışmaya devam. yoksa hayat çekilmez.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.